Bij alles wat eindigt, hoort ook een nieuw begin. Het is maar hoe je het bekijkt. Als kind zijn we puur en mogen we nog spelen, dromen en onze creativiteit uiten. Al heb ik de indruk dat kinderen deze ruimte tegenwoordig zelfs niet meer altijd krijgen. Er zijn veel ‘moetens'. We willen alles en voelen ons verplicht zoveel mogelijk te kunnen. De maatschappelijke norm zegt dat de versnelling niet meer te stoppen is, dus draaien we maar mee tot we ons evenwicht verliezen en uitgeteld neervallen. Zijn we eigenlijk wel goed bezig? Is het menselijk om te verwachten dat we dit allemaal zomaar kunnen? Digitaal is misschien het nieuwe normaal, maar 'remote' connecteren en zo de verbinding met ‘real life’ verstoren: is dat niet absurd?

Ego-ziel

We leven in een kennismaatschappij waarin we betekenis missen. Er ligt een dikke laag stof op de spiegel waarin we onszelf dus niet meer zien. We verstoppen ons achter deze materiële, prestatiegerichte economie. Ook ik koos hiervoor in mijn prille loopbaan, want dan zou ik bijdragen aan de welvaart.

Wat is deze welvaart eigenlijk? Geld, macht, ‘het doel heiligt de middelen’, competitiedrang, de wet van de sterkste? Wat doet dit eigenlijk met ons? Is er nog plaats voor het kwetsbare deel dat ergens diep in ons schuilt? Het evenwicht is zodanig verstoord dat we met velen van de tollende aarde vallen. We gaan gebukt in de schaduw van de grote ego’s, de winnaars. De oorzaken negeren we liever. We zijn met z’n allen verslaafd geworden aan het druk zijn. Zijn we misschien bang dat ons leven zonder al die drukte te weinig betekent

Denkers-dromers

Het probleem dat je in eender welk systeem aantreft, is een weerspiegeling van de manier waarop mensen denken en van de gewoontes die ze hebben aangenomen. Alles evolueert, dus het is niet omdat het ooit bewezen werd door een individu of een groep mensen, dat het daarom nog steeds werkt. Meer nog, als je andere resultaten wil, is ruimte voor vernieuwende ideeën belangrijk.

Mensen vormen organisaties, ze geven vorm aan de samenleving. Misschien is het tijd voor een nieuwe economie waarin mensen opnieuw met elkaar connecteren. Tijd maken, aandacht geven en oprechte interesse tonen voor het welzijn. De tijd is rijp dat volwassenen weer meer een ‘dromend kind’ durven zijn, in plaats van te verwachten dat kinderen te snel volwassen ‘denkers’ worden. Het ‘rationele’ bereikt zijn grenzen. Daadkracht en draagkracht zijn uit balans. We staan op een kantelpunt waarop nood is aan waarden als gelijkwaardigheid, vertrouwen en verbondenheid.

Hoe breng je meer menselijkheid in organisaties? Door mensen de ruimte te geven om zichzelf niet alleen professioneel, maar vooral persoonlijk te ontwikkelen zodat ze verantwoordelijke, veerkrachtige en betrokken deelnemers binnen het geheel kunnen zijn.

MindReset creëert ruimte voor iedereen die zich opnieuw wil verbinden met zijn unieke waardenkader & talenten om met meer veerkracht en vertrouwen in leven en werk te staan. Interesse om meer te weten? Connecteer HIER en stel je vraag.